Sollicitatie

Jaylinn trok haar blauwe T-shirt netjes recht en schraapte haar keel. Met haar vinger drukte ze snel op de bel. Deze keer móést het gewoon goed gaan. De vorige keer was een nachtmerrie. Dat sollicitatiegesprek had nog geen twee minuten geduurd of ze werd al weggestuurd. Dat stomme bedrijfje ook. Haar ogen gleden over het naambordje dat aan de deur hing. "L. Preys" stond er. De naam kwam haar bekend voor, maar verder besteedde ze er niet veel aandacht aan. Nu nog maar een goede indruk maken.

Laila zat in haar kantoortje, aan haar bureau, Jaylinns CV te lezen. De naam had ze direct herkend, maar het enige wat ze deed was lachen. Het was zo lang geleden, het kon toch niet háár Jaylinn zijn. Op dat moment ging de bel, dat zou haar wel zijn. Ze stond op en deed de deur open. "Jaylinn?" Het klonk heel verbaast, meteen had ze haar oude vriendin herkent. Wél dus, het was d'r wel. "Wat doe jij hier?!" Ze lachte toen ze het vroeg. "Kom er gauw in!"

Jaylinn had met een verbaasd gezicht naar Laila gekeken, en daarna gelachen. 'Laila!' Ze stapte binnen en bleef in het kantoortje staan. 'Ik kom hier solliciteren. Maar dat weet je nu wel, denk ik.' Ze sloeg haar armen om Laila heen. 'Ik heb mijn vriendin wel gemist. Hoe gaat het met Lightning? Is 'ie nog helemaal heel?' vroeg ze. Haar lievelingspaard was vast al oud.

"Lightning, geen idee. Ik woon hier al een tijdje, al heb ik dit huis pas net gekocht. Ik heb een enorm bedrag van mam en pap gekregen, dus ik dacht, laat ik een succes maken van mijn leven." Lachte Laila. "Maar je bent uiteraard aangenomen, ik weet al hoe jij met dieren omgaat." Grinnikte Laila. "Alleen zijn de katten er nog niet, ik ben nog alles aan het klaarmaken voor de eerste paar. Binnenkort komt er een veiling.." Mompelde Laila, ze klonk redelijk teleurgesteld.

'Oh, jammer. Maar ik ben dus aangenomen.' zei Jaylinn. Deze sollicitatie was de leukste, dat zeker. 'En die veiling is dus over een tijdje. Dan moeten we ons daarvoor klaarmaken.' Ze deed haar handen in de broekzakken van haar lichte jeans. 'Maar verder gaat het wel goed? Mooi huis, en zo? Ik ben helaas nog aan het zoeken voor een plek zonder ouders.'

"Ja, ik woon er nog maar kort, eerst woonde ik in een appartement, toen was ik aan het sparen. Maar dit huis is echt prachtig, de andere ook trouwens. Er staat namelijk nog een huis die ik ga verhu.." Ze stopte even met praten en dacht na. "Zei je nou dat je nog een huis aan het zoeken was?" Ze dacht nog eens goed na. "Als jij nou in dat huis gaat wonen hea.. En we betalen de boel samen.." Hier stopte ze terwijl ze naar Jaylinn keek. Die snapte haar plan waarschijnlijk toch wel.

Er verscheen een grijns op Jaylinns gezicht. 'Oh ja zeker wel!' riep ze. Ze gaf spontaan een gilletje en gaf Laila nogmaals een knuffel. 'Dit is zo gaaf!' Ze kon niet stoppen met lachen. Na een tijdje ging ze op een stoel zitten, en het lachen was gelukkig over. 'Dus dan moet ik zeg maar, eh.. geld krijgen van m'n ouders en dan hier gaan wonen? Dat klinkt... gaaf.' Ze sloeg haar handen in elkaar.

Laila knikte langzaam. "Zie zelf maar hoe je het regelt, als het er maar komt." Glimlachte ze, ze hield de zaakjes allemaal goed bij. "Ook ga ik alles doen om de katten te bemachtigen, op die veiling." Vervolgde ze rustig. "Maar verder is het hier nog erg saai.." Gaapte Laila droog. Ze ging voor het raam staan en wees naar een ander huis dat er stond. "Dat is jou huis." Zei ze glimlachend.

Jaylinn stond van de stoel op en liep naar het raam. Haar blik volgde de richting waar Laila naar wees. 'Cool.' zei ze. Het was een mooi boerderijtje, en ruim voor iemand die er alleen ging wonen. 'Echt heel, heel héél erg bedankt, Laail!' zei Jaylinn blij. Ze had eindelijk een huis gevonden.

Laila glimlachte en ging toen weer aan haar bureau zitten. "Kijk gerust even rond hoor," zei ze rustig tegen haar vriendin. "Het huis hoorde bij dit gebied en het leek me ook wel waard om erbij te hebben," vervolgde ze grijnzend. "Als je nu niet dicht genoeg bij huis werkt," grinnikte ze waarna ze zich omdraaide, aan haar bureau.

Shana stond voor de deur van het kantoor en hoorde dat er al iemand anders was. Ze dacht even na over wat ze zou doen, of ze nu zou aanbellen of dat ze zou wachten totdat die ander naar buiten zou komen.. Eigenlijk wilde ze zo snel mogelijk naar binnen dus besloot ze maar gelijk aan te bellen. Ze wachtte af totdat de deur open zou gaan. Wat moest ze eigenlijk gaan zeggen bedacht ze zich ineens..

Jaylinn keek de kamer rond. Het kantoor was leuk ingericht, vond ze. Ze stapte langzaam naar een kast en keek naar de verschillende mappen. Toen draaide ze zich om en liep terug naar het bureau. De bel ging. 'Weer iemand om te solliciteren.' zei Jaylinn lachend. Ze ging weer op de stoel zitten.

Laila knikte, ze deed de tussendeur open en een jong Golden Retriever teefje schoot het kantoor in. "Arya!" Zuchtte ze. "Je weet dat je hier niet mag komen," grinnikte ze droog terwijl ze het hondje streng aankeek. Toen ze iemand voor de deur zag staan, deed ze die meteen open om het meisje binnen te laten. "Hallo, kan ik je ergens mee helpen?" Begroette ze haar vriendelijk. Zou dit nog iemand zijn die wilde solliciteren?

Jaylinn keek de hond na, en zag daarna het meisje. Ongeveer haar eigen leeftijd, met bruin haar. Ze glimlachte naar haar. 'Hoi.' Aan Laila's gezicht kon je zo'n beetje zien dat ze niet zeker wist of dit meisje ook wilde solliciteren. Hopelijk wel. Veel vrienden waarmee je kon werken was natuurlijk hartstikke leuk.

Shana lachte een beetje toen de deur open ging want ze zag het hondje ook naar binnen schieten. "Heey", zei ze snel daarna en liep naar binnen. "Ik kom ook soliciteren", zei Shana een beetje zenuwachtig. Ze keek naar het andere meisje dat er stond en vroeg zich af of zei al door de solicitatie was. Ze hoopte van wel, ze leek haar erg aardig.

Laila keek het meisje glimlachend aan, toen die zei dat die ook kwam solliciteren. "Okee, kan ik je CV even bekijken?" Vroeg Laila rustig. Jaylinn had deze van te voren al gestuurd, alleen van Shana had ze nog niks ontvangen. Gelukkig kwam het voor Laila nu wel goed uit, die sollicitanten. "Dit is Jaylinn, zij is net aangenomen. Ikzelf ben Laila." Knipoogde ze vriendelijk. "Misschien kan je je even voorstellen?" Vroeg ze rustig. "Misschien kan jij je huis vast bekijken." Zei Laila een beetje verontschuldigend tegen Jaylinn, zodat ze hier nog een echte sollicitatie van kon maken.

Jaylinn knikte. 'Is goed. Ik ga wel weer eventjes kijken bij het boerderijtje.' Ze liep naar de deur en deed hem open. Het zonlicht stroomde aar binnen en ze stapte buiten. Lekker weer. De rits van haar vest deed ze wat omlaag, en liep richting haar huis.

Ze keek nog even naar Jaylinn die naar buiten liep, en gaf toen snel haar CV aan Laila. "Owja, bijna vergeten, ik ben Shana." zei ze een beetje in afwachting wat Laila van haar CV zou vinden. Ze ging ruistig zitten en wist eigelijk niet zo goed wat ze moest zeggen.Ze wachtte maar rustig af..

Laila knikte nog even naar Jaylinn als gedag en richtte zich toen op Shana. Ze pakte haar CV aan en las het door. Het CV van Shana zag er goed uit. Die had al wat ervaring met katten, blijkbaar. "Het ziet er goed uit hoor, Shana." Zei Laila vriendelijk tegen het meisje. "Je hebt al vaker met katten gewerkt?" Vroeg ze glimlachend. Ze las nog even door. Dit zag er echt heel goed uit.

Shana was blij dat haar CV Laila beviel. Laila vroeg haar of ze al eerder met katten had gewerkt maar eigelijk had ze alleen nog maar in een asiel gewerkt.."Nou ik ben opgegroeit met katten en ik heb een tijdje in een asiel gewerkt, dus ja..ik heb er wel een klein beetje mee gewerkt ja" zei Shana met een glimlach. Ze was benieuwd of alles goed genoeg was om er te werken.